Rechle - Unikalny zabytek techniki

W latach 1895-1896 na rzece Malše zbudowano żelazną kładkę na wysokich kamiennych filarach, a do kładki dodano żelazną bramę zwaną "rechle". Są to wrota używane do łapania pływającego drewna podczas żeglugi. Drewno spławiano z lasów Buquoy w pobliżu Nowych Hrad do Czeskich Budziejowic.

Do transportu drewna z Lasów Buquoy Nowych Hrad zbudowano drogi wodne. Na polecenie hrabiego Františka Leopolda Buquoya w 1778 r. inżynier J. F. Riemer rozpoczął ulepszanie i regulację cieków wodnych, budowę jazów, przepustów itp. Celem było doprowadzenie drewna do Wełtawy, gdzie było ono wiązane w duże statki i spławiane do Pragi. Płynąc wąskimi tratwami po Malše, tratwy były łamane lub spławiano krótkie drewno. Aby zatrzymać pływające drewno przed magazynem w Červený Dvůr w Czeskich Budziejowicach, w Plavie zbudowano opóźnienie. Prosta konstrukcja z łańcuchów i drewnianych pali do łapania drewna była budowana zawsze na wiosnę przed każdym pływaniem. Lepsze urządzenie - rechle - zbudowano w latach 1895-1896. Zbiornik mógł stopniowo uwalniać przechwycone drewno dryfujące do magazynu w Červeným Dvůrze, gdzie było ono wyławiane i dalej sortowane według rodzaju i jakości, lub wąskie tratwy były łączone w większe do żeglugi po Wełtawie.

Projekt, opracowany przez inżyniera prowincji Johanna Jirsíka, został zatwierdzony przez gubernatora Pragi 11 lipca 1895 roku. Budowa rozpoczęła się w tym samym roku i została sfinansowana przez majątek Nové Hrady Carl Buquoy. Budowę wykonał inżynier Augustin Procházka za 30 000 złotych monet.

Podczas powodzi w 2002 r. woda sięgała do poziomu mostu.

Za zakolem rzeki Malše zbudowano żelazną kładkę na dwóch filarach. Filar prawobrzeżny składał się z częściowo ociosanej skały, podczas gdy filary środkowy i lewobrzeżny były wykonane z muru rzędowego, który składał się z regularnych bloków z brukowaną powierzchnią. Pod kładką znajdowały się dwa otwory przepływowe o prześwicie 18,2 m. Lewy otwór posiadał drewnianą kłodę wykonaną z grzebieni. W prawym znajdował się ruchomy żelazny grzebień składający się z czterech części. Poszczególne części były opuszczane za pomocą łańcuchów przy użyciu wrót ręcznych. Ruchome grzebienie regulowały dopływ spławianego drewna do magazynu. Wrota ze stożkowymi bębnami i zębatymi kołami zębatymi były obsługiwane za pomocą korb, dzięki czemu poszczególne części mogły być opuszczane pojedynczo lub wszystkie naraz, w zależności od potrzeb. Część nośna składała się z żelaznego trapu wykonanego z dwóch nitowanych ukośnie usztywnionych żelaznych belek. Belki mają kształt litery I i wysokość 650 mm.