Volary – Drewniane Serce Europy

Miejscowych uważano za osoby o osobliwym charakterze, nieufne wobec nowych wpływów i niechętne do zawierania małżeństw poza swoim terytorium, jednak historycznie byli oni niezwykle niezłomni. Po wojnie wszyscy pierwotni mieszkańcy zostali wysiedleni, a na ich miejsce przybyła mieszana grupa nowych osadników, których ten opis już nie dotyczy. Dziś Volary to największy węzeł kolejowy Szumawy, gdzie strategicznie zbiegają się pociągi ze wszystkich stron świata i skąd można udać się w dowolnym kierunku.

Miasto leży na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Szumawa i na granicy Parku Narodowego Szumawa. Obecna zabudowa miejska usytuowana jest w kotlinie Ciepłej Wełtawy, na północ od rzeki, wzdłuż potoku Volarskiego. Pośród bloków mieszkalnych można znaleźć stare drewniane alpejskie chaty, a kontrast ten podkreśla fakt, że już od początku XIV wieku przebiegał tędy słynny Złoty Szlak łączący Pasawę z Prachaticami. To właśnie handel przyczynił się do rozwoju tej szumawskiej osady i kształtował życie miejscowej społeczności. Wojny husyckie oraz późniejsze lata, kiedy to po kraju wędrowały bandy najemników napadających na kupców (jedna z nich miała swoją siedzibę na zamku Hus, 6 km od Volar), zakłóciły rozwój handlu na Złotym Szlaku.

Na ulicach Česká, Václava Raise, Soumarská i Nádražní można podziwiać drewniane domy w stylu alpejskim, które budowali pasterze przybyli ze Styrii i Tyrolu. W budynkach z częściowo kamiennym parterem pod jednym dachem znajdowała się zarówno część mieszkalna, jak i gospodarcza. Od 1995 roku budynki te objęte są ochroną jako wiejska strefa zabytkowa.

W 1863 roku miasto nawiedził wielki pożar. Wybuchł wieczorem w jednej z obór i w krótkim czasie strawił połowę miasta. Ogień pochłonął 59 domów, kościół i szkołę. Dokumenty z epoki wspominają, że łuna pożaru była widoczna w nocy aż w austriackim Linzu. Dzień po pożarze pozostała część miasta i pogorzelisko zostały dodatkowo dotknięte przez niszczycielską burzę i wezbrany potok. Jednak zniszczenie połowy miasta przyczyniło się do jego szybkiej odbudowy i dalszego rozwoju. Nowo wzniesione budynki nie były już całkowicie drewniane – częściej budowano je z kamienia i cegły.

Zgodnie z tradycją nazwa miasta pochodzi z języka niemieckiego i odnosi się do otaczających je lasów. Inna teoria mówi, że wywodzi się od "Volaři" – hodowców bydła. Kolejna wersja wskazuje na Andreasa Wallera, radnego z Prachatic, który miał rzekomo skolonizować ten obszar. Herb miasta przedstawia cztery jodły, z których dwie środkowe są wyższe. Symbolizuje to prawo Volar do swobodnego wypasu bydła i wyrębu drzew w okolicznych lasach. Herb został nadany miastu 30 kwietnia 1871 roku przez cesarza Franciszka Józefa I, który jednocześnie nadał Volarom status miasta.

Warto odwiedzić Muzeum Volarskie, mieszczące się w jednym z historycznych drewnianych domów. Oprócz stałych wystaw, takich jak „Marsz Śmierci”, „Stare Volary na fotografiach”, „Złoty Szlak” i „Fragmenty historii”, muzeum prezentuje także nową wystawę „Droga Krzyżowa”.