Pomnik poległych pod Melegnano i Solferino
Lew stojący na rozpostartej fladze wojskowej symbolizuje bohaterską śmierć 872 żołnierzy pułku z Písku.
W miejscu zasypanej fosy fortecznej dowództwo 11. pułku piechoty w 1861 roku wzniosło pierwszy prawdziwy pomnik w Písku. Jego autorem był praski rzeźbiarz Emanuel Max. Lew stojący na rozciągniętej fladze wojskowej miał symbolizować bohaterską śmierć 872 żołnierzy pułku z Písku, którzy dzielnie walczyli i polegli w północnych Włoszech podczas bitew pod Melegnano (8 czerwca 1859) i Solferino (24 czerwca). Dwa węże, po których depcze lew, przedstawiają wrogów Austrii w tej wojnie – Sardynię i Francję. Pułk z Písku szczególnie odznaczył się pod Melegnano. Żołnierze, którzy przeżyli to piekło, wzięli jeszcze udział w większej bitwie pod Solferino, która przeszła do historii jako impuls do założenia Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. Po 1918 roku mieszkańcy Písku chcieli usunąć pomnik, ponieważ upamiętniał znienawidzoną monarchię, ale ostatecznie poprzestali na zmianie tekstów na tablicach.
