Kościół św. apostołów Piotra i Pawła
Pierwotny kościółek św. apostołów Piotra i Pawła został wzniesiony w stylu romańskim między drugą połową XI wieku a końcem wieku XII.
Z powodu niewystarczającej pojemności, w XIII wieku wybudowano nowy kościół w stylu wczesnogotyckim. Znaczące prace modernizacyjne miały miejsce w epoce baroku, kiedy to naprzeciw prezbiterium zbudowano chór muzyczny. Wzmożona frekwencja wiernych pod koniec XIX wieku skłoniła do rozważań o budowie nowego, reprezentacyjnego kościoła. W lutym 1899 przystąpiono do realizacji planu. Barokizowany kościół gotycki został rozebrany, a na jego miejscu szybko powstała monumentalna budowla neoromańska. Nie zburzono jednak pierwotnej romańskiej kaplicy (zakrystii), która została wkomponowana w nową świątynię jako kaplica boczna od strony wschodniej.
Nowy kościół ukończono i poświęcono we wrześniu 1900 roku. Świątynia neoromańska, zbudowana z żółtej cegły szamotowej i kamienia, jest zorientowana na południe. Ma plan krzyża równoramiennego z trzema apsydami. Fasada zachodnia zawiera otwarty przedsionek ozdobiony herbami dawnych panów z Hosína. Wieża kościoła o podstawie kwadratu wznosi się z narożnika skrzyżowania naw na wysokość 36 metrów, a dwie małe wieżyczki zdobią fasadę północną. Na ołtarzu głównym z marmuru i piaskowca znajdują się figury patronów kościoła – świętych apostołów Piotra i Pawła. W trakcie włączania pierwotnej romańskiej kaplicy do nowej budowli odkryto cenne gotyckie malowidła ścienne.
