Zamek Orlík nad Vltavou

Pierwsze pisemne wzmianki o Orlíku pochodzą z lat 1230–1251, z czasów panowania Wacława I, kiedy to w archiwach wspomina się o komorze celnej nad Wełtawą przy Orlíku – wówczas był to drewniany gródek zbudowany na stromym urwisku jak orle gniazdo (stąd zapewne nazwa). Kolejne źródła z lat 1287–88 potwierdzają, że Orlík należał do królewskich dóbr Wacława II. W czasie jego małoletności krajem zarządzał Záviš z Falkenštejna. W tym okresie burgrabią Orlíka był Zdislav ze Šternberka.

Na przełomie XIII i XIV wieku Orlík został przebudowany na kamienny zamek gotycki, który stał się punktem oparcia i ośrodkiem administracyjnym władzy królewskiej. Pozostał w rękach czeskich monarchów do 1357 roku, kiedy to cesarz Karol IV nadał go jako lenno swojemu kanclerzowi Dětřichowi z Portic z obowiązkiem utrzymywania załogi królewskiej – prawdopodobnie w podziękowaniu za jego zasługi przy koronacji cesarskiej Karola IV w Rzymie. Dětřich niebawem przekazał zamek swojemu bratankowi – burgrabiemu na praskim Wyszehradzie, choć źródła nie podają przyczyny tej decyzji.