EuroVelo 13: Novohradské gebergte

„Van de oude vestingwerken blijft enkel nog een enorme stenen wal over, die ooit de nederzetting haar naam gaf. Elke steen moest door mensenhanden worden opgetild en op de juiste plek gelegd. Deze muur, nu met mos bedekt en vergroeid met het bos, is generaties lang ontstaan. En het was geen muur tegen iemand – geen Duitsers tegen Tsjechen, geen Tsjechen tegen Duitsers – ook al ligt hij op de grens. De stenen werden uit de velden gehaald zodat men een paar rijen aardappelen of haver kon planten… Het ontbreekt ons aan moed om te herinneren, aan de wil om te vertellen. We missen de oude herbergen en wegen die ergens naartoe leiden. Niet toeristische paden of wegen, maar routes die ons door een levend landschap voeren. We missen boeren die het Novohradské-grensgebied zijn karakter als cultuurlandschap teruggeven. We missen traditiebewustzijn, samenhang. We missen heiligenbeelden en kapelletjes, respect voor menselijke arbeid en het thuis.”
(uit het boek Bosessays van Josef Kroutvor)

De schoonheid en pijn van het Novohradské-gebergte zijn voelbaar in elke hoek van dit landschap dat getekend is door de ideologieën van de 20e eeuw. Laat je betoveren door de eenzaamheid van bloeiende weiden, diepe bossen en de donkere wateren van bergvijvers en beekjes. Wat je ervoor terugkrijgt, is een ruw maar troostend, melancholisch streeltje voor de ziel – iets wat je waarschijnlijk nergens anders zult vinden.