Transporty śmierci

Transport ten, pod dowództwem SS-Hauptsturmführera Otto Wolle z SS-Standarty Auschwitz-Oranienburg, wyruszył 25 stycznia 1945 roku do austriackiego Mauthausen. Z powodu braku miejsca w obozie pociąg nie został przyjęty i 26 stycznia zawrócił. Był to jeden z wielu transportów do obozów zagłady, jednak ze względu na nieludzkie warunki, w jakich przewożono więźniów, nazwano go transportem śmierci.

Po zakończeniu wojny zebrano wszelkie dostępne informacje o grobach ofiar. W latach 1945 i 1946 dokonano ekshumacji i próbowano zidentyfikować ciała na podstawie numerów obozowych. Niestety, udało się to tylko w 15 przypadkach. Według niepełnych danych, tylko na odcinku między Kaplicami a Horním Dvořiště zginęło 117 więźniów, którzy zostali następnie pochowani w trzech zbiorowych mogiłach: w Omlenicach, Netřebicach i Horním Dvořiště.

W zbiorowej mogile w Omlenicach spoczywają szczątki 63 ofiar transportu, głównie obywateli Belgii, Holandii, Polski i Francji. Zostały one pochowane we wspólnym grobie 30 maja 1946 roku. Szczątki pochodziły z następujących miejscowości:

• Velenov – 4 ofiary
• Podolí – 5 ofiar
• Suchdol – 19 ofiar
• Trojany – 11 ofiar
• Pšenice – 8 ofiar
• Certlov (Rybník) – 11 ofiar
• Bujanov – 5 ofiar

Projekt pomnika opracował akademicki rzeźbiarz František Kratochvíl z Pragi, a jego renowacja została przeprowadzona w 1999 roku przez Urząd Gminy Omlenice.

Według niepełnych danych, 117 więźniów zginęło na odcinku między Kaplicą a Horním Dvořiště, a ich szczątki spoczywają w trzech wymienionych zbiorowych mogiłach.